EY OĞUL BENİ AN!...

Benim köküm öğretmek hey aman,

Tarihte ilk adım Bilge Kağan, 

Ordunun başında işte benim Metehan,

Ey oğul oku, sen beni şanla, şerefle an!

 

İlerlerken ilim yolunda bu koca kervan,

Ertuğrul’dan Edebali’ye geçiyordu zaman,

Domaniç’te bir yürektim, çarptım ol heman,

 Ey oğul oku, sen beni Osman diye an!

 

Tekfurlar tüterken Anadolu’da duman duman,

Yetişti İstanbul’a Sultan Mehmet Han,

Bir rüzgârdım kalemimle çağ açıp çağ kapatan,

Ey oğul oku, sen beni Akşemseddin diye an!

 

Yunus’u çağlattım insanı sevgiyle saran,

Aşktan aşka ney ile coşan,

Tamburam elimde ilim diye çağlayan,

Ey oğul oku, sen beni Tapduk Emre diye an!

 

Cehaletti Anadolu’yu baştan başa saran,

Bir çalıkuşunun kanadında Anadolu diye çırpınan

Munise’yi, nice yetimi bağrına basan

Ey oğul oku, sen beni Feride diye an!

 

1 Kasım 1928, kara tahta başında duran,

Tebeşiriyle emperyalizmi yurttan kovan,

Başöğretmen; mavi gözlü, koca yürekli kahraman,

Ey oğul oku, sen beni Mustafa Kemal diye an!

 

 Terörün hain kurşununda nefer nefer yanan,

Ağlayan anaların gözünde kalmadı derman,

Dilimde bir türküdür, sağ olsun bu vatan,

Ey oğul oku, sen beni Necmettin, Aybüke diye an!

 

Bir sevdadır bu, gönülden gönüle ulaşan,

Kıtadan kıtaya engel tanımayan,

Bıkmayan, yılmayan ve de usanmayan,

Zaferden zafere imanla koşan,

Ey oğul oku, sen beni “ecdat” diye an!

 

Nuray DOĞAN-Kütahya