LÜBBEY’İN KİREMİTLERİ

Lübbey’in kiremitleri ayaklar altında

Kanatlarıydı evlerin geçmiş günlerde

İndikçe yalnızlıklar soğuk taş duvarlara

Süzülen gözyaşları bıraktıkça izlerini ruhlara

Kırıldıkça hayaller ufuklarda

Dökülüverdi kiremitler de ayaklarımızın altına.

 

Asil duruşuyla ne sırlar saklamıştı gök kubbeden

Boşluğun limanı metruk evler

Derin ve girift, soğuk yalnızlıklar

Isıtıvermişti kırmızılıklarıyla.

Lübbey’in kiremitleri şimdi

Ayaklar altında, kırık dökük

Tıpkı ben gibi,

Lübbey’in kiremitleri şimdi

Toprak oluyor

Tıpkı biz gibi…

 

Ahmet Semercı̇ - İzmir